Memory of ''Huai Nam Dang & Pai''

                                         
                                            Memory of ''Huai Nam Dang & Pai''

ภาพ Panorama นี้ถ่ายเมื่อวันที่ 29 ธันวาคม 2553 เวลา 8.30 น @ทะเลหมอกห้วยน้ำดังโดยกล้อง NIKON D90 ไม่มีการตกแต่งแต่อย่างใด 

 

 
 
   เป็นภาพที่ผมประทับใจมากเพราะว่าห้วยน้ำดัง ขึ้นชื่อทะเลหมอกที่สวยมากแห่งหนึ่ง ผมไปกับเพื่อนสามคนโดยกระทันหัน ผมกลับบ้านปีใหม่คืนวันที่ 27 ธันวาคม 2553 เพื่อนโทรมาชวนว่าไปเที่ยวปายกันไหมก่อนไปถึงปายแวะนอนห้วยน้ำดังคืนหนึ่ง ผมอยู่บนรถทัวร์ คิดอยู่พักตัดสินใจโทรขออนุญาติแม่ แม่อนุญาติแต่โดนว่านิดหน่อยแต่ก็ให้ไป เมื่อก่อนเป็นคนไม่ค่อยชอบไปไหนแต่พอเรียนมหาวิทยาลัยเเล้ว บวกกับเมเจอร์ที่เรียนต้องมีเรียนถ่ายภาพ ทำให้เป็นคนที่รักการถ่ายรูปมากและชอบท่องเที่ยวเพื่อเก็บภาพ และความทรงจำ นอนอยู่บนรถทัวร์ เมื่อรู้ว่าตัวเองจะได้มีโอกาสไปเที่ยวปายเเล้ว ก็อดคิดไม่ไว้ นอนไม่หลับ จนถึงบ้านที่ลำปาง ประมาณตีสี่ครึ่ง และนอนพักที่บ้านสักครู่ถึง แปดโมงเช้า ก็ให้แม่มาส่งที่ขนส่ง เพื่อที่จะไปเชียงใหม่ ไปต่อรถตู้ไปปาย ผมซื้อตั๋วรถไปเชียงใหม่ ได้ประมาณ สิบเอ็ดโมง และถึงเชียงใหม่ประมาณเที่ยงครึ่งเกือบบ่าย และรอเพื่อนที่ยู่เชียงใหม่ ที่มาเรียนที่นั้น ไปปายด้วยกัน
พวกเราเกือบไม่ได้รถไปปายเพราะนักท่องเที่ยวไปกันเยอะมาก ได้ตั๋วรถตู้ประมาณบ่ายสองครึ่ง ก่อนออกเดินทาง พวกเราก็กินยาแก้เมาก่อนเป็นอันดับแรกเพราะ ทางไปปาย ชันเเละโค้งเยอะมาก พวกเราตื่นอีกทีถึงจุดพักครึ่งทางก่อนจะถึงปาย และลงพักได้ก็คุยกันก็เลือบไปเห็นป้ายอีกกี่กิโลเมตรถึงห้วยน้ำดังทะเลหมอก พวกเราตัดสินใจกันว่าจะไปและพักที่นั้นคืนหนึ่งเมื่อรถตู้ถึงหน้าอุทยานห้วยน้ำดัง พวกเราก็ลงเเละมีรถของคนที่นั้น มาถามว่าจะไปไหม? ตกลงราคาค่ารถกันได้ พวกเราก็ตัดสินใจนั่งรถขึ้นไปอีกประมาณห้าถึงสิบกิโลได้ บรรยากาศเริ่มหนาวเเล้วประมาณสี่ถึงห้าโมง บรรยากาศธรรมชาติมาก
    
         ถึง ห้วยน้ำดัง ก็หกโมงพระอาทิตย์กำลังตกดินพอดี พวกเราก็รีบเช่าผ้าห่ม และเครื่องนอนแต่ผมเอาเต็นท์ไปเอง เสียค่าใช้จ่ายประมาณสองร้อย หลังจากนั้นพวกเราก็เดินไปเลือกสถานที่จะนอนกันและกางเต็นท์นอนกันคืนนี้  เเล้วเราก็ลงมือช่วยกันกางเต็นท์ ข้างๆเต็นท์ก็จะมีนักเที่ยวที่กางเสร็จเเล้วก่อนหน้านี้มองเรา เห็นพวกเรากางเต็นท์ไม่ค่อยเป็นเขาเลยเข้ามาช่วยกันกางเต็นท์พวกเราก็ได้คุยกับนักท่องเที่ยวคนนั้นไปว่าไปเที่ยวที่ไหนมาบ้างจนลืมชื่อ และเราก็เข้านอนเพราะเหนื่อยจากการเดินทาง ขณะที่นอนรู้สึกว่าหนาวที่สุดตั้งแต่เกิดมาเย็นไปทั้งตัวแขน ขา เท้า นอนแทบไม่ได้ เสื้อใส่ประมาณสี่ชั้น ผ้าห่มสอง แต่หนาวมากเต็นท์น้ำค้างตกไหล หยด เหมือนฝนตก แต่ก็ทนหนาวนอนได้
     
         จนกระทั่งตีห้าเพื่อนก็ปลุกกันไป ดูพระอาทิตย์ขึ้น ไฮไลท์ของห้วยน้ำดัง ผมก็ถือกล้อง ขาตั้งกล้อง ไปที่ชมพระอาทิตย์ขึ้นและทะหมอกเพื่อที่จะเก็บภาพถ่าย แต่ตีห้ายังไม่เห็นยังมืดอยู่ไม่รู้ว่าคือทะเลหมอกจนกระทั่งประมาณหกโมง พระอาทิตย์เริ่มขึ้น เห็นรางๆว่านี้คือทะเลหมอกหลังจากนั้นก็ชัดขึ้นคนก็เริ่มเยอะ และแสงจากพระอาทิตย์ก็เริ่มสาดส่องลงมากระทบกับลอยเมฆ จึงได้รู้ว่าทะเลหมอก เหมือนดั่งเราอยู่เหนือฟ้าาหรือบนสวรรค์ และผมก็ได้ถ่าย Panorama เพื่อให้เห็นทั้งหมดตามที่เรามองเห็น จนเป็นภาพที่อยู่ข้างบนนี้ มันสวยมากเป็นครั้งแรกที่ได้ไปชมด้วยตาตัวเอง ปกติเคยเห็นแต่ในทีวี ความรู้สึกในตอนนั้นรู้สึกมีความสุขและประทับใจมาก
   


         หลังจากนั้นพวกเราก็ เก็บสัมภาระเตรียมพร้อมที่จะไปปาย โดยไม่รู้ว่าเราจะเดินทางไปยังไงพวกเราคิดว่าจะขอติดรถนักท่องเที่ยวไป เราก็เดินไปย่องๆมองๆ อยู่พักที่ลานจอดรถห้วยน้ำดังแต่พวกเราก็ไม่กล้าที่จะขอติดรถไป  เกี่ยงกันเพื่อที่จะเข้าไปถาม และ เพื่อนผมคนหนึ่งก็เข้าไปถามรถกระบะของชายวัยกลางคน แต่เขาก็บอกว่ารถเต็มเเล้วกระบะก็ต้องวางของ แต่พวกเราเห็น มีพื้นที่พอที่จะให้พวกเราสามคนไปได้ พวกเราเริ่มรู้สึกละอายที่จะเข้าไปขอติดรถไปด้วย เราก็นั่งรอ มองรถไปเรื่อยๆ ไม่กล้าสักที เเละเเล้วก็มีน้าคนหนึ่งมาพร้อมกับครอบครัวมีเด็กสองคนอายุประมาณ สิบสามปีได้ ให้ผมเข้าไปถ่ายรูปที่ป้ายห้วยน้ำดัง ผมถ่ายเสร็จเลยตัดสินใจขอติดรถไปด้วย เขาไม่ปฎิเสธ บอกว่ามีพื้นที่ด้านหลังรถว่างอยู่ แต่เป็นพื้นที่ช่องสี่เหลี่ยมประมาณกล่องสี่เหลี่ยมวางติดกัน ผมก็ให้เพื่อนผมนั่งตรงช่องว่างๆสองคนและผมก็นั่งบนของอีกทีหนึ่ง นึกสภาพตอนลงจากห้วยน้ำดัง และขึ้นไปปาย ลุงบอกว่าเปปเดียวอดทนนะเดียวก็ถึง หลังจากนั้นลุงก็ขับไปผมรู้สึกเวียนศรีษะมากกเพราะทางโค้งเยอะมากเพื่อนผมอีกคน อ้วก ผมจะอ้วกตามแต่ก็อดทนจนกระทั่งถึงปายพวกเราดีใจมากที่ถึง และลุงเขาบอกว่าต้องแยกกันเเล้วนะ ลุงจะไปอีกที่ซึ่งขึ้นไปอีกผมจำไม่ได้ เเล้วพวกเราก็ลงจากรถขอบคุณลุงเขา ก็เห็นบ้านพักรีสอร์ทอยู่ พวกเราเหนื่อยมากบวกกับเพื่อนผมไม่ไหวเเล้วจากการนั่งรถ
เลยตัดสินใจที่จะเช่ารีสอร์ทห้องหนึ่ง คืนละเจ็ดร้อยไม่ค่อยกว้างมากพออยู่ได้ ถึงประมาณสิบโมงเช้า พวกเราก็นอนพักได้สักแปปหนึ่ง ก็ตัดสินใจเช่ามอเตอร์ไซต์ เพื่อที่จะขับไปชมเมือง  
''ปาย''  ผมเป็นคนขับเพื่อนซ้อนอีกสองคน ไป บ้านดิน เป็นอันดับแรก เป็นที่ที่ นักท่องเที่ยวต่างก็ชอบไปเก็บฝากถ้าไม่ไปบ้านดิน ถือว่า ไปถึงปาย ภาพข้างล่างนี้คือบ้านดิน

ภาพนี้ถ่ายเมื่อวันที่ 29 ธันวาคม 2553 เวลา 15.36 น @ บ้านดินปาย โดยกล้อง NIKON D90 ไม่มีการตกแต่งแต่อย่างใด 

                  หลังจากนั้นนก็ไปถ่ายรูปกันที่ Coffe in love! เป็นสถานที่ที่ถ่ายทำภาพยนต์ ''Pai In Love'' อีกแห่งหนึ่ง

หลังจากถ่ายเสร็จเราก็กลับที่พักก  ไปพักผ่อนอาบน้ำที่รีสอร์ทก่อนที่จะไปถนนคนเดิน

      เมื่อชาร์ตพลังเสร็จเเล้วก็ไปเดินถนนคนเดินซึ่งคนเยอะมากกพบปะผู้คนจากหลายที่ๆ นักท่องเที่ยวคนไทย ต่างชาติ ทุกคนต่างก็ใส่ชุดกันหนาวกันเหมือนอยู่เมืองนอก ปายเป็นเมืองเล็กๆน่าอยู่ ไม่วุ่นวาย ประทับใจตรงนี้มาก ไปดูรูปกันเลยกับ ถนนคนเดิน ''ปาย''

หลังจากนั้นเราก็ไปร้านมิตรไทยเพื่อซื้อโปสการ์ด ส่งให้เพื่อนๆ บ่งบอกว่าเรามาถึงเเล้ว 555

หลังจากนั้นเราก็ไปซื้อตั๋วรถตู้เพื่อที่จะกลับพรุ่งนี้

ว่างอยู่สามสี่ที่พอดีแต่แปดโมงเช้าเกือบไม่ได้กลับบ้านเเล้วฮ่าๆหลังจากนั้นก็ได้ตั๋วมาคนละร้อยหกสิบกลับรีสอร์ทพักผ่อนตื่นเช้ามา พร้อมรับวันใหม่เตรียมตัวเตรียมใจเก็บสัมภาระพร้อมกับบ้าน

หนาวมากกตอนกลางคืนนอนแทบไม่หลับอยู่ดีเหมือนวันก่อนที่นอนห้วยน้ำดังไม่มีผิด

แต่ประสบการณ์ครั้งนี้ก็เป็นประสบการณ์ที่ประทับใจมากครั้งหนึ่งที่มาเที่ยวโดยไม่มีผู้ปกครอง

เสียค่าใช้จ่ายประมาณคนละสองพันห้า เหลือตังค์กับบ้านประมาณสองร้อยฮ่าๆ 
ประสบการณ์ครั้งนี้จึงเป็นประสบการณ์ที่บันทึกไว้ในความทรงจำพร้อมกับภาพถ่ายมาตลอด